ندا رسید به عاشق ز عالمِ رازش که عشقْ هست براقِ خدایْ می‌تازش

تبارک الله در خاکیان چه باد افتاد چو آبِ لطف بجوشید ز آتشِ نازش

گرفت شکلِ کبوتر ز ماه تا ماهی ز عشقِ آنکِ درآید به چنگلِ بازش

گرفت چهرۀ عشّاق رنگ و سکّۀ زر ز عشقِ زرگرِ ما و ز لذّتِ گازش

در آن هوا که هوا و هوس از او خیزد چه دید مرغِ دل از ما ز چیست پروازش

گهی که مرغِ دلِ ما بمانْد از پرواز که بست شهپرِ او را که بُرد انگازش

مگو که غیرتْ هر لحظه دست می‌خاید که شرم دار ز یار و ز عشقِ طنّازش

ز غیرتش گله کردم به خنده گفت مرا که هر چه بند کند او تو را براندازش