دسته: غزل – آقای جمال الدّین عبد الرّزّاق

زنجیر چو آن زلفِ پراکنده نباشد، خورشید چو آن عارضِ رخشنده نباشد

خورشید که باشد که ترا بنده نباشد زنجیرِ چو آن زلفِ سرافکنده نباشد

روزی که تو بر گرد گلت طرّه فشانی خورشید که باشد که ترا بنده نباشد