دسته: متون

تا به جانِ مستِ عشقِ آن یارم سردِهِْ باده‌های انوارم

هر دمی گر نه جانِ نو دهدم ای دل از جانِ خویش بیزارم

گِردِ آن مه چو چرخ می‌گردم پس دگر چیست در زمین کارم

ای لبِ تو نگینِ خاتمِ عشق روی تو آفتابِ عالمِ عشق

تو ز عشّاق فارغ و شب و روز کارِ عشّاق بی تو ماتم عشق

نتوان خورد بی تو آبی خوش که حرام است بی تو جز غم عشق

ما ترکِ مقامات و کرامات گرفتیم در دیرِ مغان راهِ خرابات گرفتیم

پی بر پیِ رندانِ خرابات نهادیم ترکِ سخنِ عادت و طامات گرفتیم

آن وقت که خود را همه سالوس نمودیم اکنون کمِ سالوس و مراعات گرفتیم

آفتابا بارِ دیگر خانه را پرنور کن دوستان را شاد گردان دشمنان را کور کن

از پسِ کوهی برآ و سنگ‌ها را لعل ساز بارِ دیگر غوره‌ها را پخته و انگور کن

آفتابا بارِ دیگر باغ را سرسبز کن دشت[…]