بیا امروز ما مهمان میریم، بیا تا پیشِ میرِ خود بمیریم
ز مرگِ ما جهانی زنده گردد ازیرا ما نه قربانِ حقیریم
به مرغی جبرئیلی را ببندیم، به جانی ما جهانی را بگیریم
سبو بِدْهیم و دریایی ستانیم، چرا ما از چنین سودی نفیریم
غلامِ ماست ازرق‌پوشِ گردون، غلامِ خویشتن را چون اسیریم
چو ما شیریم و شیرِ شیر خوردیم چرا چون یوز مفتون پنیریم
خمش کن نیست حاجت وانمودن به پیشِ تیرباشی گر چه تیریم