بیا امروز ما مهمان میریم، بیا تا پیشِ میرِ خود بمیریم

ز مرگِ ما جهانی زنده گردد ازیرا ما نه قربانِ حقیریم

به مرغی جبرئیلی را ببندیم، به جانی ما جهانی را بگیریم

سبو بِدْهیم و دریایی ستانیم، چرا ما از چنین سودی نفیریم

غلامِ ماست ازرق‌پوشِ گردون، غلامِ خویشتن را چون اسیریم

چو ما شیریم و شیرِ شیر خوردیم چرا چون یوز مفتون پنیریم

خمش کن نیست حاجت وانمودن به پیشِ تیرباشی گر چه تیریم