ای بروییده به ناخواست به مانند گیا، چون تو را نیست نمک خواه برو خواه بیا

هر که را نیست نمک گر چه نماید خدمتْ خدمتِ او به حقیقت همه زرق است و ریا

برو ای غصّه دمی زحمتِ خود کوته کن، بادۀ عشق بیا زود که جانت بزیا