ای چَشم بیا دامنِ خود در خون کَش، وِی روح برو قماش بر گردون کش

ای چَشم بیا دامنِ خود در خون کَش، وِی روح برو قماش بر گردون کش
بر لعلِ لبت هر آنکه انگشت نهاد مندیش زبانْش از قفا بیرون کش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *