ای ماه چو ابر بس گرستم بی تو، در مه به نشاط ننگرستم بی تو

ای ماه چو ابر بس گرستم بی تو، در مه به نشاط ننگرستم بی تو
برخاستم از جان چو نشستم بی تو، وز شرم بمردم چو نرستم بی تو