از این پستی به سوی آسمان شو، روانت شاد بادا خوش روان شو
ز شهرِ پُر تب و لرزه بجستی، به شادی ساکن دارالامان شو
اگر شد نقشِ تن نقّاش را باش، وگر ویران شد این تن جمله جان شو
وگر روی از اجل شد زعفرانی مقیمِ لاله‌زار و ارغوان شو
وگر درهای راحت بر تو بستند بیا از راهِ بام و نردبان شو
وگر تنها شدی از یار و اصحاب، به یاریِّ خدا صاحب قران شو
وگر از آب و از نان دور ماندی چو نان شو قوّتِ جان‌ها و چنان شو