برچسب: مولانا

تا به جانِ مستِ عشقِ آن یارم سردِهِْ باده‌های انوارم

هر دمی گر نه جانِ نو دهدم ای دل از جانِ خویش بیزارم

گِردِ آن مه چو چرخ می‌گردم پس دگر چیست در زمین کارم

آفتابا بارِ دیگر خانه را پرنور کن دوستان را شاد گردان دشمنان را کور کن

از پسِ کوهی برآ و سنگ‌ها را لعل ساز بارِ دیگر غوره‌ها را پخته و انگور کن

آفتابا بارِ دیگر باغ را سرسبز کن دشت[…]

تو را در دلبری دستی تمام است مرا در بی دلی درد و سقام است

بجز با روی خوبت عشقبازی حرام است و حرام است و حرام است

همه فانیّ و خوانِ وحدتِ تو مدام است و مدام است و[…]

جود الشموس علی الوری اشراق، و وراء ها نور الهوی براق

و وراء انوار الهوی لی سید، ضائت لنا بضیائه الافاق

ما اطیب العشاق فی اشواقهم، العشق ایضا نحوهم مشتاق

هموا لرؤیته فلاحت شمسه،[…]

من دوش دیدم سرّ دل اندر جمالِ دلبری سنگین دلی لعلین لبی ایمان فزایی کافری

از جان و دل گوید کسی پیشِ چنان جانانه‌ای از سیم و زر گوید کسی پیشِ چنان سیمین بری

لقمه شدی جمله جهان گر عشق[…]

از دارِ مُلکِ لَم یَزَل ای شاهْ سلطان آمدی، بر قلبِ ماهان برزدی سنجُق ز شاهان بسْتدی

ماه آمدی از لا مکان ای اصلِ کارستانِ جان صد آفتاب و چرخ را چون ذرّه‌ها برهم زدی

یک مشعله افروختی تا روز[…]

ساقیا این مِی از انگور کدامین پشته‌ست که دل و جانِ حریفان ز خمار آغشته‌ست

خمِّ پیشین بگُشا و سرِ این خم بربند که چو زهر است نشاطِ همگان را کشته‌ست

بندْ این جامِ جفا جامِ وفا را برگیر تا[…]