برچسب: شمس تبریزی

مقامِ ناز نداری، برو تو ناز مکن، چو میوه پخته نگشت از درخت باز مکن به پیشِ قبلهٔ حق همچو بت میا منِشین، نمازِ خود را از خویش بی‌نماز مکن گهی که پخته شدی از درخت فارغ باش، ز گرم و سرد میندیش و احتراز مکن چو هیچ خصم نمانَد برو به بزم نشین، سلاحِ[…]

رجب بیرون شد و شعبان درآمد، برون شد جان ز تن، جانان درآمد دَمِ جهل و دم غفلت برون شد، دم عشق و دم غَفران درآمد برویَد دل گل و نسرین و ریحان چو از ابرِ کرم باران درآمد دهانِ جمله غمگینان بخندد بدین قندی که در دندان درآمد چو خورشید آدمی زَربَفت پوشد چو[…]

ما به تماشای تو باِزآمدیم، جانبِ دریای تو بازآمدیم سیلِ غمت خانهٔ دل را ببُرد، زود به صحرای تو بازآمدیم چون سرِ ما مطبخِ سودای توست، بر سرِ سودای تو بازآمدیم از سرِ چَهْ صد رسن انداختی تا سوی بالای تو بازآمدیم نالهٔ سرنای تو در جان رسید، در پی سرنای تو بازآمدیم