چند قبا بر قدِ دل دوختم، چند چراغِ خِرَد افروختم

پیرِ فلک را که قراریش نیست گردشِ بس بوالعجب آموختم

گنجِ کرَم آمد مهمان من، وامِ فقیران ز کرم توختم

حاصل از این سه سخنم بیش نیست، سوختم و سوختم و سوختم

بر مثَلِ شمعم من پاکباز، ریختم آن دخل که اندوختم

بس که بسی نکتۀ عیسیِّ جان در دل و در گوشِ خر اِسپوختم

بس که اِذا تَمَّ دَنا نَقْصُهُ، تا بنگوید صنم شوخ‌تم