وا پس مانی ز یار، واپس باشی، از شاخِ درخت بگسلی خس باشی

وا پس مانی ز یار، واپس باشی، از شاخِ درخت بگسلی خس باشی
در چَشمِ کسی تو خویش را جای کنی، تو مردمکِ دیدهٔ آن کس باشی

دیدگاهتان را بنویسید