دانی که کجا جویی ما را به گهِ جُستن، در گردشِ چَشمِ او آن نرگسِ آبستن
در دل چو خیالِ او تابد ز جمالِ او دل بند بدرّاند او را نتوان بستن
طفلِ دلِ پرسودا آغاز کند غوغا، پستانِ کریمِ او آغاز کند جستن
دل ز آتشِ عشق او آموخت سبک روحی، از سینه بپرّیدن هر ساعت برجستن