امروز روزِ شادی و امسال سالِ گُل، نیکوست حالِ ما که نکو باد حالِ گل

گل را مدد رسید ز گلزارِ روی دوست تا چَشمِ ما نبیند دیگر زوال گل

مست است چَشمِ نرگس و خندان دهانِ باغ، از کرّ و فرّ و رونق و لطف و کمال گل

سوسن زبان گشاده و گفته به گوشِ سروْ اسرارِ عشقِ بلبل و حسنِ خِصالِ گل

جامه‌دران رسید گل از بهرِ دادِ ما، زان می دریم جامه به بوی وصالِ گل

گل آن جهانی است نگنجد در این جهان، در عالمِ خیال چه گنجد خیالِ گل

گل کیست، قاصدی‌ست ز بُستانِ عقل و جان، گل چیست، رُقعه‌ایست ز جاه و جمالِ گل

گیریم دامنِ گل و همراهِ گل شویم رقصان همی‌ رَویم به اصل و نهالِ گل

اصل و نهالِ گلْ عرقِ لطفِ مصطفاست، زان صدرِ بدر گردد آنجا هلالِ گل

زنده کنند و باز پر و بالِ نو دهند هر چند برکَنید شما پرّ و بالِ گل

مانند چار مرغِ خلیل از پیِ فنا در دعوتِ بهار ببین امتثالِ گل

خاموش باش و لب مگشا خواجه غنچه‌وار، می‌خند زیرِ لب تو به زیرِ ظِلال گل